Nú stendur yfir leitin að huglausa hagfræðingnum. Stólvermir valdsins sem nú situr í fjármálaráðuneytinu vildi ekki mann í norræna stöðu sem logar af hita og ástíðu fyrir réttlæti og sanngirni. Nei, ekki mann með áhuga og heitar skoðanir sem brennur fyrir hag alþýðu þessa lands og heims, nei, ekki mann sem hefur andmælt ríkisstjórnum liðinna ára, látnum ríkisstjórnum, duglausum og án allrar döngunar þegar kemur að raunverulegu réttlæti og jöfnun lífskjara í landinu. Nei, ekki hann! Alls ekki hann! Segir ráðherrann með roða í vængjum og velgju í hálsi. Hann sagði reyndar ekki: Ojbarasta! en kann akkúrat að hafa haft það orð í huga.

Útgerðin veit og allir hennar miskunnsömu samherjar (ojbarasta) að hún á urmul af seyðum í þessu landi, litlum sílum og hlýðnum, sem hún leyfir að ráða á yfirborðinu, með því að fóðra þau með gjöf. Þessi síli eru menn, karlar og konur, sem eru svo lítil að þau eru í raun miklu minni en lítil.

Að vísu hafa hjálparsveitir landsins ekki enn verið kallaðar út til leitar enda gerist þess ekki þörf því hug- og skoðanalausir hagfræðingar finnast í ráðnuneytum, í æðri menntastofnunum og víðar. En þeir eru í felum, þeir skýla sér á bak við skoðanaleysið og þess vegna eru þeir ekki og verða aldrei eftirsóttir fyrirlesarar, hvorki í fjarlægum né nálægum löndum og enginn biður um þá í ritsjórastól virts tímarits.

Ég hlakka til að sjá hvaða síli ráðherran lyftir upp úr fiskabúri ráðuneytisins eða háskólans og fá að sjá í fréttunum þegar hann tekur um sporðinn með fingrum tveim, og sýnir sílið sem spriklar eins og allt nýfætt og óþroskað gerir. En sílið mun ekki lifa lengi, það breytist nefnilega í fisk á þurru landi, það mun deyja því það endist ekki fyrir utan búrið, ekki á göngunum eða í kaffistofunni, ekki á fundum og ráðstefnum, meira að segja ekki þótt dagpeningar séu í boði, ekki utan verndar og öryggis hinnar opinberu stöðu í háborg hugleysisins, þar sem hugmyndafræði réttlætisins hefur ekki enn fengið að blása um súrefnissnauða gangana.